ماهان جون و شایان جون

به نام خدا سلام  به پسر مهربونم دیروز جمعه تو سن دوسال و پنج ماه و نه روزگی مستقل شدی و تو اتاق خودت می خوابی.فکر نمی کردم اینقدر راحت قبول کنی ولی ماشالا خیلی راحت تو اتاق خودت خوابیدی.البته تا موقعی که خوابت نبرده خودم کنارت می مونم و تنهات نمیزارم. دل کندن برای خودم خیلی سخت تر بود و عادت کرده بودم که کنارم بخوابی.ولی خوب اینم بخشی از دوره رشد و تکامله. خدارو شکر می کنم که تو رو به من داد و من رو لایق مادری دونست.  

به نام خدا سلام به پسر کوچولوی شیرین زبون خودم.خیلی وقته برات چیزی ننوشتم. ماهان من الان دو سال و پنج ماهه و سه روزته عزیزم.این روزا حسابی شیرین زبون شدی .هر کسی رو ببینی ازش می پرسی :پسر کی هستی؟حتی از غریبه ها و از راننده های تاکسی هم می پرسی و جالب اینجاست که همه هم جواب میدن:پسر بابام هستم. خلاصه اینکه با غریبه ها هم خیلی راحت ارتباط برقرار می کنی و کم رویی نمی کنی و من از این بابت خیلی خوشحالم. کلا پسر شوخ طبعی هستی و بیشتر چیزها رو به شوخی و خنده میگی و بیان می کنی. وقتی مهمون میاد خونمون ماشالا اینقدر براش حرف میزنی و شیرین زبونی می کنی. تازگی ها حس مالکیتت خیلی خوب کار می کنه و هیچکدوم از وسایلت رو به هیچ کس نمیدی...